ഇന്നലെയെന്മനം ഗ്രീഷ്മ തപത്താല്
ശുഷ്കമാം ചില്ലപോലായിരുന്നു
ജീവിതത്തിന്റെ വരണ്ട വഴികളില്
വര്ഷത്തിന് പദസ്വനം കാത്തിരുന്നു
എന്റെ നിതാന്തമാം തപസ്സിന്റെയന്ത്യത്തില്
നീയെന്നെ പുല്കുവാനായണഞ്ഞു
വറ്റിവരളുമെന്നാത്മാവില് നീയൊരു
മൌനസംഗീതമായ് പെയ്തിറങ്ങി
നിന് കരസ്പര്ശന ലാളനയാലിന്ന്
വാസന്തമെന്നില് വിരുന്നു വന്നു
നിനയാത്ത നേരത്ത് നീയൊരു നാള്
നനവുള്ളൊരോര്മയായ് മാഞ്ഞതെന്തേ
എന്നുള്ളിമൃതു പൊഴിക്കുവാനണയുന്ന
തരള വസന്തത്തെ കാത്തിരിപ്പൂ ഞാന്